Leczenie przykurczu Dupuytrena – dłonie

Przykurcz Dupuytrena – przebieg choroby i metody leczenia

Dokładne przyczyny rozwoju przykurczu Dupuytrena nie są do dziś w pełni poznane. Zazwyczaj wymienia się czynniki genetyczne, cukrzycę (diabetes mellitus), urazy ręki oraz inne możliwe współistniejące czynniki. Choroba najczęściej dotyczy mężczyzn pochodzących z krajów Europy Północnej. Stosunek zachorowalności między mężczyznami a kobietami wynosi około 6:1. Zazwyczaj schorzenie pojawia się w wieku średnim lub starszym. W przypadku wcześniejszego początku choroby ma ona często agresywniejszy przebieg. Największym problemem w leczeniu pozostaje skłonność choroby do nawrotów.

Objawy

Choroba objawia się obecnością przerośniętych pasm tkanki łącznej i guzków pod skórą dłoni, które są łatwo wyczuwalne. Rozpoznanie nie sprawia trudności.

Typowe objawy to:

• uczucie napięcia lub ciągnięcia w obrębie dłoni,

• trudności z wyprostowaniem palców,

• widoczne drobne zagłębienia w skórze dłoni, która staje się cieńsza,

• zmiany najczęściej zaczynają się od palca serdecznego i małego.

Do oceny wskazań do leczenia chirurgicznego służy tzw. test blatu stołu (ang. table top test) – polega na próbie przyłożenia chorej dłoni do płaskiej powierzchni. Jeśli dłoń nie może całkowicie przylegać do stołu, istnieje wskazanie do zabiegu. W zależności od stopnia zaawansowania choroby dobierana jest odpowiednia technika operacyjna.

Metody leczenia chirurgicznego

W praktyce klinicznej stosuje się trzy główne techniki operacyjne:

1. Fasciotomia

Polega na przecięciu pasma tkanki łącznej przez niewielkie nacięcie w skórze. Metoda jest prosta i mało inwazyjna, dobrze tolerowana przez pacjentów. Pozwala na uwolnienie przykurczu, jednak wiąże się z dużym ryzykiem nawrotu.

2. Fasciektomia regionalna

Chirurg usuwa tylko chorobowo zmienioną część powięzi. Jest to najczęściej stosowana metoda operacyjna. Daje lepsze wyniki niż fasciotomia, choć ryzyko nawrotu nadal pozostaje.

3. Fasciektomia radykalna

Usuwana jest możliwie jak największa część aponeurozy (cienkiej błony tkanki łącznej), a czasem również zmieniona skóra – którą następnie zastępuje się przeszczepem skórnym. Zabieg ten wykonuje się w przypadkach zaawansowanej lub agresywnej postaci choroby.

Przebieg operacji

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym. Aby ograniczyć krwawienie, na przedramię zakłada się opaskę uciskową (manżetę). W przypadku fasciektomii cięcie rozpoczyna się na dłoni i w razie potrzeby jest przedłużane na palce. Z przerośniętej tkanki usuwa się maksymalną możliwą ilość, aby zwiększyć szansę na przywrócenie ruchomości i zmniejszyć ryzyko nawrotu.

Całkowite usunięcie zmienionej tkanki nie jest jednak możliwe z uwagi na obecność nerwów, naczyń krwionośnych i ścięgien przebiegających w tej okolicy.